Biri ile seni sarılırken gördüklerini söylediklerinde inanmadım onlara yalandır dedim sonra kendi kendimi yiyip bitirdim bi süre zaman geçti ben gene unuttum sesini nefesini yüzünü tek aklımda kalan gülüşündü oan sıgındım korktugum zamanlarda yanlızlaştıgımda gene ona sarıldım üşüdüğümde onunla ısındım taki seni bende başkalarıyla görene kadar gene aynıydın ama o gün o saat o yeri unutmak için herşeyimi verebilirdim ama yapamadım zamanla yoklugun dahada agırlaştı nerden bilebilirdim ki bir gün daha kötü duruma düşecegimi bilemezdim tabi o zaman fazla bekletmedi beni sadece 5 ay kadar sonra geldi adını anmak istemediğim birisi bana senin düğün davetiyeni gösterdi aslında iyiliğime yaptıgından eminim ama bende gene ters tepti bu olay ne yapacagımı bilemedim sadece ağladım onuda yapabildiğim kadar içime içime ağladım kaçıp kurtulmak istedim o şehirden gidebildiğim kadar uzağa ama yapamadım bu zamana kadar en iyi yaptıgım şeyi yapamadım ben ki her başım sıkıştıgında kaçacak yer bulurken bu sefer bulamadım daha doğrusu insanlara ne cevap verecegim konusunda korktum bu zamana kadar onlara seni anlatan ben hatta seni anlatmayıp seni onlara yaşatan ben onlara bu halde nasıl olduğumu açıklamayacak kadar çaresizdim oturdum ağladım gene sonra annem fark etmiş bu durumu o sordu ben gene anlatamadım sadece dizlerinin dibinde zırıl zırıl ağladım ne kadar ağladım hatırlamıyorum tam o noktada uyuya kalmışım arada geçen 3 5 7 saat sonra uyandım hala aynı pozisyondaydım annemde aynıydı gene sordu aynı soruyu bu sefer yutkunarak anlattım ona herşeyi herşeyini gülüşünden bahsettim gözlerinin o derin karasından bana kullandıgın kelimelerden bahsettim ona ve annemde anladı ki beni susturdu beni ve dedi ki hiç unutmam o cümleyi ''sen bu dünyada 1 tanesin ama onlardan çok var birşey çok oldugunda değeri azdır ama sen tek oldugun için senin değerin hepsinden fazladır şimdi ağlamayı kesip mutlu olmak istiyorsan git kendine çeki düzen ver biraz bu halde bir yere yollayamam seni dedi'' ve ben rahatlamış hissediyordum biraz daha sanki iyi gelmişti birine bişeyleri zorlada olsa .
Aradan zaman geçti ben toparlandım gibiydi senden bahsedenlere geçmiş çöptür deyip geçiştiriyordum hatta inanmazsın resimlerine hiç ama hiç bakmadım yemin edebilirim bende olanları ise annemle konuştugumuzdan sonra silmiştim bende hiçbirşeyin yoktu en son bi kol saatin vardı bana aldıgın onuda ateşe atmıştım aşıklar tepesinde içerken oda gitmişti ve seni ben ebediyen kendimden uzaklaştırmıştım .
Zaman geçiyo daha iyiye gidiyordum hatta daha daha iyiye senden bahseden boşbagaz kimsede kalmadı etrafımda temizledim hepsini daha doğrusu 3 5 insan dışında kimseyi istemedim hayatımda onlarda zorla kaldılar zaten. . .
bi gün oturduk bi cafede muhabbet ediyoz arkadaşlarla önce göz yanılsaması zannettim ama dikkatli bakınca senn oldugunu gördüm bitmiş bir halde gibiydin gözlerin eskisi kadar güzel değildi sanki sanırım saçlarınıda döküldüğü için kısa kestirmiştin seni gören tek ben olmadıgıma emindim ama o masadakiler sırf ben üzülmeyim diye seslerini çıkartmadıklarına eminim sen gittin konunu ben açtım ama ordakilerin yüz ifadesini görmen gerekti ne yapıyor bu gibisinden eskiye mi dönüyor korkusu vardı hepsinde devam ettim konuşmaya çok değişmiş dedim eskisi gibi gözleri gülmüyo dedim saçları döküldüğü için kestirmiş kesin dedim bide yüzünde eski mutlu hali yok evliliği yolunda gitmiyor herhalde neyse dedikodusunu yapmayalım dedim sonra konuyu kapattım ordan ayrılınca üzerimden büyük bir yük kalkmış gibiydi o anki yüzünü aklıma getirdim ve yeni birşeyler olması gerek dedim olacaktı olmak zorundaydı . . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder